Poetry Pro Anima

La violonĉelistino Klorinda, bela admirata laŭdata estrino de la mondfama arĉokvarteto “Kanalis”, descendis de la jeta ŝtupareto. Neniu fotoraportisto atendis ŝin. Ŝi vojaĝis inkognite, defendata de nigraj okulvitroj kaj vasta ĉapelrandaĵo kaj abunda skarpo. La muzikistino skrupule zorgas por gardi sian brilan profesian aktivecon nete apartigita disde sia sekreta amor-vivo. Jam de ses jaroj ŝi estas la pasia amantino de Tankredi: belstatura, muskola viro, vegetarano, arda amanto, sed modesta bastubjisto en urbeta bando. Neniu en la mondo povus tion imagi. Nur nun, post ses jaroj, ĝena epizodeto enigis la unuan makuleton en tiun perfektan amor-rilaton. Jen kial Klorinda descendas laŭ la jeta ŝtuparo rapide, sed ne tiel gaje-pimpe kiel kutime. Ĉi-foje ŝin ne atendas malsupre la bela Tankredi. Ĉi-foje ŝi alvenas tute neanoncite. Eĉ al la koleginoj de la arĉokvarteto ŝi vorton ne diris. Ĉi-foje temas pri strikte persona solvenda afero. Ŝia alveno estos surpriza donaco por la amato.

No sé si antes de nacer pudimos escoger las vidas que tendríamos, pero en ningún momento me he sentido equivocado. Mucho tiempo caminando, pensando, aprendiendo, jugando, preparando, sintiendo... Amando. Mucho tiempo sin pensar en equivocaciones ni errores, tan solo viviendo, a tu lado. No cuento los minutos, las horas, los días, mucho menos los meses o los años, solo sé que cada instante es gratificante y a tu lado, inigualable. Aprendo de ti, tal vez tu de mi y así paso a paso juntos hasta compartir gustos desiguales, y aunque a veces enojados sin sentido o gran importancia una sonrisa cambia el sentimiento que generan las palabras. Hay tanto por hacer, por conocer, por aprender que disfruto hacerlo a tu lado porque cada vez que algo pasa o el camino se estrecha, el más fuerte va adelante para halar al otro y continuar. Tus fortalezas complementan mi camino y espero ser también quien guíe algo de ti al sueño que juntos descubrimos. No hay discurso, tan solo una recopilació